केवडा

पावसानंतरची ती सायंकाळ
न्हालेली ओली सृष्टी
हिरव्या सृष्टीवर सांडणारे
ओसंडणारे नारिंगी रंग
या समुद्रातून तू आकारलीस
सुहस्यवदना, अबोल सौंदर्य्वती
नारिंगी रंगात अबोलपणे
दंग झालेली....................

नारिंगी कांतीची जणू
नितळ सतेज ज्योती
तुझ्या सोनचाफ्याच्या अंगकांतीला
उठाव देणारं नारिंगी वस्त्र आठव
ते वस्त्र तुझ्या केवड्याशी
कसं एकजीव होऊन जात होत
नी तू केवड्याचं धुंद झाड होऊन
वावरत होतीस
माझ्या मनात विहरत होतीस................

-सोनाली