वेड्या पिस्या मनाची
संत करिती झाडणी
संगे ज्ञानोबा माऊली
ज्ञानभक्ती देवलेणी ॥१॥
माणसास माणसांनी
भुलविले मायपुरी
उधळूनी माणुसकी
धुंडीतो देव राऊळी ॥२॥
नि:शब्द मन मंदिरी
माणसा माणसातली
प्रेम शिळा निखळली
तिथे देव अधांतरी ॥३॥
प्रेम स्वरूप देवाची
प्रेम स्वरूप नगरी
प्रेमाच्याच विटेवरती
भक्त वेड्याची पथारी॥४॥
भूल भूलैय्या बाजारी
का धुंडिता वेड्यापरी
निर्मळ हृदयमंदिरी
उभा गे मुरारी ॥५॥
- सोनाली
No comments:
Post a Comment