काळजाच्या गाभाय्राचे
आभाळही ढगाळले
अर्धमिटल्या पापण्यात
अश्रूमेघ तराळले ॥१॥
मुका जीव घरट्यात
जशी गाय हंबरते
मुकी नसतेच माया
व्यथा गळ्याशी दाटते ॥२॥
गुंता जरी हा तरी
जाये तुटूनीया बंध
हिरव्या गं पानासाठी
ठेवे कस्तुरी सुगंध ॥३॥
दिस मंतरून जातो
रात्रीस हेलकावे
स्वप्न आठवाचे
देते तुझ्याच नावे ॥४॥
No comments:
Post a Comment